XXI Konkurs Poezji Religijnej - 2013 r.

2015-08-21 | czytano: 792

JURY XXI KONKURSU POEZJI RELIGIJNEJ IM. KS. PROF. JÓZEFA TISCHNERA
rok 2013

Wanda Czubernatowa (Raba Wyżna) – przewodnicząca
Ks. Marcin Godawa (Kraków)
Maria Łaś (Czarny Dunajec)
Anna Mlekodaj...

tischner1

JURY XXI KONKURSU POEZJI RELIGIJNEJ IM. KS. PROF. JÓZEFA TISCHNERA

rok 2013

Wanda Czubernatowa (Raba Wyżna) – przewodnicząca

Ks. Marcin Godawa (Kraków)

Maria Łaś (Czarny Dunajec)

Anna Mlekodaj (Rabka Zdrój)

Wanda Szado Kudasikowa (Nowy Targ)

Kategoria literacka:

I nagroda:Bronisław Kozieński z Obidzy za wiersz „Faryzeusze ze swojej Gehenny”

II nagroda:Teresa Paryna z Przemyśla za wiersz „Do Anioła Stróża”

III nagroda:Agnieszka Kosecka z Tęgoborza za wiersz o incipicie „Mędrcy uzbrojeni w gęsie pióra…”

Wyróżnienie:Rafał Jaworski z Tychów za wiersz o incipicie „Drzewo nie złorzeczy swym korzeniom…” oraz

wyróżnienie Księdza Kustosza Sanktuarium MBL:Urszula Omylińska z Bielska Białej za wiersz „Królowa ziół”

Kategoria gwarowa:

I nagroda:Roman Dzioboń z Nowego Targu za wiersz „Wróżba”

Wyróżnienie: Agnieszka z Łomnicy Zdrój za wiersz „Piyrso Komunia”

Kategoria literacka:

I nagroda:

Bronek Kozieński

Obidza

FARYZEUSZE ZE SWOJEJ GEHENNY

Zasiadaliśmy przy stole z bali, czasem we czterech, pięciu, sześciu,
by znów porzucać kamieniami, takimi ze słów.
Oczy błądziły po twardym blacie, ciosanym buku, porysowanym,
jak po jeziorze, pustej mapie, szukając miejsc, gdzie znaleźć kamień.
I co i nic, zwyczajna cisza, słowo nie rodzi się z niczego,
nikt nie potrafi go tak wskrzesić, by nie zginęło blisko brzegu.
Dopiero brzęk rzuconych monet, gdy rozwijały się kieszenie,
był jak srebrniki judaszowe i poodsłaniał ich znaczenia.
Ktoś szedł jeziorem bosą stopą, inny wyciągał z wód Jonasza,
plac stał się polem garncarzowym i martwy buk zamienił w mapę.
Pokrzyżowały nam się słowa, ktoś jeszcze wołał – Jeruzalem.
Nadeszła noc, zabrała mowę
i zatoczyła wielki kamień.

II nagroda:

Teresa Paryna

Przemyśl

DO ANIOŁA STRÓŻA

Aniele Boży stróżu mój
wiernie przyklejony
do mojego cienia
bez twarzy
którą czas rozdrapie
bez pięty
co boli od kręgosłupa
uboższy o uśmiech
kiedy w marcu z zaspy
wyjrzy pierwszy krokus
pozbawiony zachwytu
gdy szalony maj
modli się
do świętej konwalii.
Aniele bez zmarszczki bólu
kiedy po Zielnej
lato się kruszy
popiołem barw
który nigdy
nie kłóciłeś się z Bogiem
o zakazaną miłość
za przedwczesną śmierć...
Mimo to
pochyl nisko
swą świętą przeźroczystość
nad cudem człowieczeństwa.

III nagroda:

Agnieszka Kosecka
Tęgoborze
* * *
Profesorowi M.

mędrcy
uzbrojeni w gęsie pióra i laptopy
z uporem mierzą Boże tajemnice
jest obecny
czy nie jest?
jeden w trzech Osobach?
walczą zaciekle
o Maryję, świętych i czyściec
a w cerkwi
albo małym wiejskim kościółku
babcia
zakutana szczelnie
w ciepłe pacierze
wśród ikon i koronek
wytartych od modlitwy
przysypia znużona czuwaniem
Bóg patrzy z uśmiechem
w jasne okno jej duszy
mędrcy śledzą w napięciu
zmarszczoną taflę nieba
wypatrując błyskawic i bomb
zwiastujących nieuchronny kres
modlitwa babci
jeszcze raz ratuje świat

Wyróżnienie:

Rafał Jaworski
Tychy
* * *

Drzewo

nie złorzeczy swym korzeniom,
umiera od powietrza, światła i deszczu,
od tego, co przychodzi z zewnątrz
i zatrzymuje wahadło
wewnętrznego zegara.
Człowiek
nie godzi się
na swe człowieczeństwo.
Chciałby się odciąć
od skazy Adama
lub być
wyłącznie samą skazą –
Czas
wolno zaciąga, skraca
oddech niepokoju.
Sam z siebie
chcę być oswojony
przez boską
pełną konarów widzenia
czystość drzewa

Wyróżnienie Kustosza:

Urszula Omylińska

Bielsko Biała

KRÓLOWA ZIÓŁ

Na łące słonecznej
Sierpniowy wiatr
Jak Boska potęga
Siła zdrowotna
Cudowne mnożenie
Nieustanne ożywienie
W obłoku Królowa Ziół
Idzie odziana w błękity
W koralach z głogu czerwonych
W wianku z róż szkarłatnych
Z bukietem łask pełnych
W ręku jarzębiny różańców
Aż cały świat pojaśniał
Zazieleniła się gęsto nadzieja
Wiara pokrzepiona zbłękitniała
Spurpurowiała radość wielka
Zanurzeni w tej mocy kwietnej
Idziemy za Nią
By dotrzeć w ostatniej godzinie
Do krainy Zieloności Wiecznej.

Kategoria gwarowa:

I nagroda:
Roman Dzioboń
Nowy Targ

WRÓZBA

Cłek wse fcioł wiedzieć
co bedzie jutro!
Co za totom ścianom,
abo i za lustrem..
Babka na dwoje zawse wrózyła:
Abo bedom dudki,
abo bedzie miyłość!
Teroz, kie mi sie już dziyń
dobrze pochylył
i cas wróżebny pomału sie kóńcy
Przybocył mi sie – polny rumianek
Co we wspóminkaf
z wrózbami sie łący
I coz mi z tego
ze obrywom płatki
I wrózba w usaf mi dzwoni!
Kie przecie wiym
zef haf jednom nogom,
a drugom – po drugiyj strónie....
No i wiym dobrze
zef na Bozyj dłóni
I prózno wrózby sie imom
Ino –
tyn piykny kwiotecek mały
bez mojom głupote
zginon...

Wyróżnienie:

Agnieszka Fiedor
Łomnica Zdrój

PIYRSO KOMUNIA

Jedzie ciotka łod Krakowa, łociec krzesny jedzie
Lokal w mieście zamówiony, dziś Komunia bedzie!
Bioło suknia na Wiktusi za całe piońć stówek
Matuś tak sie wystawiła choć to jest przednówek.
I buciki zeby gorse nie były łod Honki
A na stole do wyboru lezom śtyry wionki.
Ujek Jasiek kuada kupiuł, ciotka Helka rower
I komputer i konsole, zaś tablet – dziadkowie.
I tak jedon przez drugiego – ciesy się Wiktusia:
- Łobiecone jesce miałam rolki od dziadziusia.
Licy Wikcia po kryjomu w kopertach stówecki,
A co zaźry, to wyciągnie cosi z torebeczki.
Bedzie jutro przekwolanka – tak myśli se w duchu
I do stołu sporo leci bo yjy burcy w brzuchu.
To przegryzie kotlecika, coca coli połknie
I juz za malućkom kwile w kościele ukląknie.
I na kląckach przed Ołtorzem zyrknie jesce z boku
Na buciki Marysine – bo z łońskiego roku.
Jęzor na niom powystawio, łocomi przewróci
Po Komunii tako „cysto" do chałpy sie wróci.
Kwiotki, złoto w usach blyscy – to łod krzesne matki
W torebusi kusom Wikcie słodkie czekuladki.
Jak juz stołów śtyry rzędy jodłem zastawionych
Wikcia ciśnie do szuflody łobroz poświęcony.
Moze spomni se po latach jak cięzko na dusy
Moze jesce nie za późno, sumienie jom rusy
I nojwięksy prezent weźnie, rozwinie w cichości
Eucharystia i Pokuta – nojdrozse świętości.
Dar nad dary, moc nad moce bedzie pamiętała
Ze nojwięksy w zyciu prezent łod Boga dostała.