Pożegnanie ks. Mateusza

Jest czas powitań i czas pożegnań, wszystko ma swój czas jak mówi mędrzec Kohelet. W ostatnią niedzielę stycznia i jednocześnie gdy kończą się ferie zimowe w szkołach Małopolski podczas Mszy św. o 9.00 parafia żegnała przechodzącego do Kasinki Małej ks. Mateusza Bochenka. Przez te 3 i pół roku kapłan zapisał się w sercach ludzi, którym  służył złotymi zgłoskami.

 

Wielu przyszło, by powiedzieć: dziękuję. Za Księdza pokój, prostotę, zwyczajność, za dobroć, życzliwość, miłą współpracę, za piękne kazania i nowennę do MBL. Za wspólną modlitwę, adorację, czuwania, za sakrament spowiedzi i pojednania, za cichość i otwartość, za pochylanie się z miłością nad człowiekiem chorym i słabym.

 

"Świat byłby taki ubogi, gdybyśmy się nie spotkali" - śpiewała kilkakrotnie schola - i coś w tym jest z Prawdy. 

 

Przyszli niemal wszyscy ministranci i lektorzy. Ceremoniarze. Eucharystia była niemal kompletna, i kadzidło i akolitki. I schola. Brakowało miejsc przy ołtarzu.

Przedstawiciele Szkół z Ludźmierza i Krauszowa, KGW z Długopola, Sołtysi. Rada Parafialna,  AK, Niepełnosprawni.

 

A po Mszy  wielu pragnęło podziękować i wyrazić swoją wdzięczność za to, czym ks. Mateusz ujmował ludzi. Obiecywali też pamięć i modlitwę.

Ks. Mateusz otrzymał od ks. Proboszcza na pożegnanie figurę Pani Ludźmierskiej, żeby nie zapomniał.

 

Na końcu podziękował ks. Mateusz, właściwie podziękował imiennie wszystkim i każdemu. W jego sercu też się zapisaliśmy i będzie nas otaczał modlitwą. 

 

Moglibyśmy posiłkować się tekstami św. Pawła:Dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa! (Ef) czy: Dzięki czynimy Bogu, Ojcu Pana naszego Jezusa Chrystusa, zawsze, ilekroć modlimy się za was. (Kol) Tylko tak można się żegnać. Ewangelicznie mówimy sobie: do zobaczenia.